چرا ثروتمندترین کشور جهان به مردم خود گرسنگی می‌دهد؟
چرا ، «شین پینگ» تحلیلگر مسائل بین‌الملل که برای رسانه‌هایی چون «سی جی تی ان»، «شین هوا» و «گلوبال تایمز» قلم می‌زند طی مقاله‌ای برای سی جی تی ان به مشکلات معیشتی در آمریکا و معضل لاینحل گرسنگی شمار زیادی از مردم این کشور پرداخته است.
هفته‌ها پیش از این که مردم آمریکا برای رای دادن در انتخابات میان‌دوره‌ای کنگره صف بکشند، هر شنبه ساعت ۷ صبح یک صف طولانی دیگر که متشکل از ۱۰۰ نفر هستند در «مرکز جامعه لِموین» در بخش واشنگتنِ ایالت پنسیلوانیا تشکیل می‌شود و منتظر دریافت غذا هستند. موارد مشابه این چنینی را می‌توان مقابل بانک‌های غذا (سازمان‌های خیره) در سراسر ایالات متحده مشاهده کرد.
صف‌های طولانی ارائه غذای مجانی باید صحنه‌ای شرم‌آور برای یکی از ثروتمندترین کشورهای جهان باشد اما این فقط نوک کوه یخ از یک معضل بزرگ است. چرا ؟
طبق برآورد وزارت کشاورزی ایالات متحده، ۳۴ میلیون نفر در آمریکا در ناامنی غذایی به سر می‌برند و از این تعداد ۱۲ میلیون کودک هستند.
یکی از هر ۱۰ خانوار آمریکایی طی سال گذشته برای تامین غذا با مشکل مواجه بوده به گونه‌ای که بیش از پنج میلیون خانواده به دلیل فقر، وعده‌های غذایی خود را از دست داده‌اند. همچنین بسیاری از آنها مشمول برنامه‌های پشتیبانی تغذیه فدرال نشده‌اند.
با دلیل اینکه تورم افزایشی باعث شده قدرت خرید مردم آمریکا آسیب ببیند، زنجیره تامین مختل شده و رکود اقتصادی چشم اندازی قریب الوقوع دارد، می‌توان به راحتی تصور کرد که شمار افرادی که به سختی برای تامین معاش خانواده‌های خود کار می‌کنند و درآمد معقولی کسب نمی‌کنند، بیش از پیش افزایش خواهد یافت.
جدیدترین بررسی انجام شده توسط «اداره آمار ایالات متحده» که از جولای تا آگوست امسال انجام شده، نشان می‌دهد ۱۱٫۵ درصد خانوارها «گاهی اوقات یا اغلب» طی هفت روز گذشته غذای کافی برای خوردن نداشته‌اند.
این حقیقت که «جو بایدن» رئیس جمهور آمریکا کنفرانس «گرسنگی، تغذیه و سلامت» که مدت‌ها قبل باید برگزار می‌شد را در نزدیکی انتخابات میان‌دوره‌ای کنگره برگزار می‌کند نشان می‌دهد کاخ سفید به جای اینکه ناامنی غذایی را با تلاشی جدی حل نماید، آن را به یک موضوع حزبی تبدیل کرده است.
در حالی که رقابت‌های حزبی تقریبا تمام موضوعات در زمینه دستور کارهای سیاسی را به گروگان گرفته، تعجبی ندارد که جمهوریخواهان کنفرانس تغذیه را یک اسب تروا در نظر بگیرند. بایدن برای یک موضوع دلخواه که قصد دارد از مزیت آن در انتخابات میان‌دوره‌ای بهره ببرد سریعا از کنگره کمک می‌گیرد و روند آن فورا به نتیجه می‌رسد. اما برای موضوعات دیگر تکمیل شدن این روند قانونگذاری تا پیش از انتخابات تقریبا غیرممکن می‌شود.
در آمریکا، بهترین راه برای لاپوشانی یک مشکل، پوشاندن آن با یک شبه مشکل است. بایدن به حقه قدیمی پول پاشی برای موسسات خیره غذا روی آورده در حالی که به طور مشخص از وضعیت نابسامان گرسنگی در میان گروه‌های سیاهپوست، لاتین و بومی‌های آمریکا آگاه است.
بی‌عدالتی نژادی سیستمیک، آموزش دست نیافتنی و فقدات ابزارهای لازم برای دسترسی به رفاه، مدت‌هاست به واقعیت‌هایی تبدیل شده که عمدا نادیده گرفته می‌شوند.
نخبگان سیاسی آمریکا از نیاز فوری به راه‌حل‌های سیستمیک ضدفقر از جمله حداقل دستمزد قابل معیشت، سیستم خدمات درمانی سراسری و آموزش و مسکن مناسب آگاهند در عین حال برایشان مثل روز روشن است که موارد فوق دقیقا مقابل خواست لابی‌های کمک‌های انتخاباتی است.
تا زمانی که برتری جویی سفیدپوست‌ها از سرمایه‌داری تغذیه می‌کند و دستورکارهای سیاسی و اجتماعی را دیکته می‌نماید، هیچ جایی برای بحث درباره عدالت اقتصادی و نابرابری‌های ساختاری باقی نمی‌ماند. چرا ؟
این واقعیت همچنین توضیح‌دهنده این است که چرا امنیت غذایی از ۵۰ سال قبل یعنی برگزاری اولین کنفرانس غذا و تغذیه در سال ۱۹۶۹ در زمان «ریچارد نیکسون» یک موضوع عمدا نادیده گرفته شده، بوده است. در واقع سیستم سیاسی ایالات متحده ناتوان از حل این معضل است و فقط وانمود می‌کند راه حلی برای آن دارد.
طبق گفته «آن کریگلر» از دانشگاه کالیفرنیای جنوبی، گرسنگی به عنوان یک موضوع انتخاباتی نادیده گرفته می‌شود نسبتا به دلیل اینکه آنها می‌دانند چگونه می‌توانند آن را حل کنند.
به عقیده «مایکل فخری» گزارشگر ویژه سازمان ملل در امور حق دسترسی به غذا، این مثل این است که از کسی که خانه‌ای را به آتش کشیده بخواهید کمک کند آن را خاموش کند.
