راستی آزمایی چین از اظهارات بلینکن در پکن

بعدازظهر دوشنبه و قبل از پایان سفر دو روزه آنتونی بلینکن وزیر امور خارجه آمریکا به چین، پرزیدنت شی جین پینگ وی را در پکن به حضور پذیرفت. این اقدام، اهمیت فوق العاده ای که پکن برای بهبود روابط با واشنگتن قائل است و همچنین اولویت های سیاسی چین را نشان داد. بدیهی است دو طرف باید برای مدیریت اختلافات خود و اجتناب از درگیری، با یکدیگر همکاری کنند.

شی با بیان اینکه این دیدار دو طرف را قادر به پیشرفت و دستیابی به توافقاتی در مورد برخی موضوعات خاص کرده است – که به گفته او دستاوردی “بسیار خوب است” – تاکید کرد که تعاملات دولت به دولت باید همیشه بر اساس احترام متقابل و صمیمیت باشد.

واشنگتن واقف است که دو کشور مسئولیت و تعهد مشترکی برای مدیریت مناسب روابط دوجانبه دارند. بلینکن در دیدارهای دو روز گذشته خود با مقامات چین از جمله وانگ یی، دیپلمات ارشد چینی و چین گانگ، عضو شورای دولتی و وزیر خارجه چین به اهمیت دیپلماسی و حفظ کانال‌های ارتباطی باز در همه حوزه‌ها برای کاهش خطر درک نادرست و اشتباه محاسباتی اذعان کرده است.

با این حال، او تلویحاً گفته است که پکن در تشدید تنش ها بین دو کشور مقصر است.

وی تاکید کرد که دولت جو بایدن به دنبال “جنگ سرد جدید” نیست، به دنبال تغییر نظام چین نیست، به دنبال مخالفت با چین از طریق تقویت ائتلافهای خود نیست، از “استقلال تایوان” حمایت نمی کند و قصد ندارد درگیری با چین را ندارد. با این حال، اقدامات ایالات متحده برای اجبار کشورهای جهان به انتخاب بین چین و آمریکا، به همگان برداشتی برعکس داده است. مواضع و اصول پکن همچنان روشن و ثابت و گویای آن است که دو طرف باید روابط خود را در مسیر توسعه سالمی که بر سه ستون احترام متقابل، همزیستی مسالمت آمیز و همکاری برد-برد استوار شده است، حفظ کنند. برای این منظور، پکن همیشه روابط ایالات متحده را با احتیاط، خویشتن داری و خونسردی مدیریت می کند.

کسانی که کورکورانه به ایالات متحده وفادار نیستند، به وضوح می‌بینند که این طرف آمریکایی است که عمداً در حال ایجاد و انتشار برداشت‌های نادرست از چین و تلاش برای سرکوب توسعه چین است. اما آمریکا خود را به خواب زده و گوش شنوایی برای منطق چین در این خصوص که توسعه سایر کشورها فرصتهایی را برای آمریکا فراهم می سازد، ندارد.

تا زمانی که ایالات متحده به این تظاهر به خواب ادامه دهد، مهم نیست که کانال های دیپلماتیک و ارتباطی بین دو طرف تا چه حد احیا شود و فقط به دولت آمریکا وقت بیشتری می دهد تا یک کارزار فرسایشی طولانی را به راه اندازد و خود را در حوزه های تجاری و سایر بخش ها از اتکای به چین خلاص کند.

بنابراین در حالی که جهان می تواند به بهبود روابط دو کشور و حل مشکلات موجود امیدوار باشد، همچنین باید برای بدترین شرایط که تلاش ایالات متحده برای ایجاد شاکله ای مطلوب خود از چین است، آماده شود. اما اگر طرف آمریکایی بتواند موانع فراروی روابط چین و آمریکا را بردارد و نگرش منطقی و عمل‌گرایانه اتخاذ کند، گفته بلینکن درباره اینکه ایالات متحده متعهد به بازگشت به دستور کار دو رئیس‌جمهور در بالی است، ثابت می شود. آنچه دو کشور با همکاری یکدیگر به دست می آورند شگفتی ساز خواهد بود.