داستان جوان اویغوری که رویاهایش را به لباس‌های سنتی شین جیانگ پیوند زده
«مولان توراق» روزهای خود را برای بررسی البسه و لوازم تزئینی قومیِ سنتی که خودش طراحی کرده را سپری و لوازم تزئینی (اکسسوری) را برای مشتریانش انتخاب می‌کند؛ مشتریانی که بیشتر گردشگرانی هستند که دوست دارند خاطرات سفر خود را به زادگاهشان ببرند.
این طراح ۲۹ ساله اویغور اصالتا اهل شهر «کاشغر» واقع در منطقه خودمختار اویغور شین جیانگ در شمال غربی چین است. او خود را «رؤیا ساز» خطاب می‌کند چرا که طرح‌هایش در اصل مبتنی بر ایده‌هایی است که او از کتاب‌ها و دیگر منابع الهام گرفته و سپس با کمک خیاطان و پیشه‌وران با تجربه به واقعیت تبدیل کرده است.
مشتریانش در فروشگاه فرهنگی و خلاقانه او در شهر باستانی کاشغر، لباس‌های قومی سنتی می‌پوشند و طی یک تور عکاسی وارد کوچه‌های پر پیچ و خمی می‌شوند که خانه‌هایی به رنگ زرد مایل به قرمز با درهای چوبیِ رنگ و رو رفته دارد.
مولات توراق می‌گوید: مد با گذشت زمان عوض می‌شود. لباس‌های قومیِ قدیمی که من طراحی می‌کنم دیگر در زندگی روزمره پوشیده نمی‌شوند. اما این به معنای آن نیست که ناپدید خواهند شد—این لباس‌ها به نمایش جذابیت‌های خود در صحنه‌های جدید ادامه خواهند داد.
این جوان اویغور در کاشغر متولد و بزرگ شده است شهری که در کنار جاده ابریشم باستانی با پیشینه تاریخی دو هزار ساله قرار دارد. او از زمان کودکی شیفته عناصر فرهنگیِ معماری، البسه، ترانه‌ها و رقص‌های این شهر باستانی شد.
او با تاثیر گرفتن از «آیگول کسیم» که یک خیاط زنانه متخصص در طراحی لباس‌های قومی و مدرن است، علاقه‌اش به البسه محلی رشد پیدا کرد.
آغاز تلاش او برای جامه عمل پوشاندن به رویایش در سال ۲۰۱۷ بود یعنی زمانی که با مادرش در دو ویدئوی معرفی تغییرات لباس‌های اویغوری طی دوره‌های مختلف، همکاری می‌کرد. مولان توراق در آن زمان در کالجی در استان «جیانگ‌شی» در شرق چین در حال تحصیل در رشته پزشکی بود.
این جوان طراح برای حفظ جذابیت البسه سنتی اویغور با دقت به مطالعه کتاب‌ها و مواد مورد نیاز پرداخت، با مادرش و جواهرسازان مجرب مشورت کرد و از بازارهای محلی برای جستجوی لباس‌ها و پارچه‌های قدیمی بازدید نمود.
فقط طی پنج ماه او و مادرش لباس‌های سنتی فراوانی را طراحی و تولید کردند.
در اکتبر ۲۰۱۸ بود که او فروشگاه فرهنگی و خلاقانه خود را در شهر باستانی کاشغر افتتاح کرد، جایی که لباس‌ها و لوازم تزئینی سنتی را که خودش طراحی می‌کند، به گردشگران کرایه می‌دهد.
مولان توراق می‌گوید این ایده زمانی به ذهنش رسید که شهر باستانی تازه مرمت‌شده کاشغر با شمار بالایی از گردشگران روبرو شد.
ناحیه قدیمی شهر قبلا هم برای ساکنین و هم گردشگران ناخوشایند بود چرا که دسترسی محدودی به آب، برق و دیگر زیرساخت‌ها وجود داشت. با این وجود، یک پروژه نوسازی با سرمایه بالغ بر هفت میلیارد یوان (۹۸۲ میلیون دلار) اجرا شد تا کاشغر دوباره بدرخشد.
مولان توراق اوایل سال جاری میلادی دومین کسب و کار خود را در کاشغر راه انداخته؛ کافه‌ای که خودش طراحی کرده است. این کافه یک بخش ماسه‌ای چهار متر مربعی دارد که شبیه «بیابان تکلیمکان» بزرگترین بیابان چین است. در این کافه از یک گهواره چوبی عتیقه، آلات موسیقی سنتی و کتری‌های مسی که افراد محلی از آن استفاده می‌کنند، برای دکور استفاده شده است.
او در این باره می‌گوید: اشیاء قدیمی نشان دهنده سنت‌ها هستند و این کافه نسبتا مدرن است. این ترکیب سنت و مدرنیته در کنار هم منعکس کننده چشم انداز کنونی کاشغر است.
شین جیانگ امسال در تعطیلات روز کارگر (۲۹ آوریل تا ۳ مه) شاهد موج بزرگی از گردشگران بود. این منطقه خودمختار از بیش از هشت میلیون گردشگر طی پنج روز تعطیلات روز کارگر پذیرایی کرد که در مقایسه با سال گذشته افزایش ۱۴۰٫۸۱ درصدی را نشان می‌داد. طبق داده‌های رسمی، درآمد کلی شین جیانگ از گردشگری به ۶ میلیارد یوان رسیده که در مقایسه با مدت مشابه سال گذشته ۱۹۲٫۱۸ درصد افزایش یافته است.
صنعت گردشگری رو به رشد فرصت‌های کسب و کار بیشتری را در شهر باستانی کاشغر به وجود آورده است. خدمات عکاسی گردشگری حالا در حدود ۲۰۰ فروشگاه ارائه می‌شود و بسیاری از آنها امسال کار خود را آغاز کرده‌اند. اما مولان توراق اصلا نگران این رقابت روزافزون نیست.
او می‌گوید: فروشگاه‌های مختلف گزینه‌های متنوعی ارائه می‌دهد و متعاقب آن گردشگران بیشتری را جذب می‌کنند. این به نفع ساکنین کاشغر و همچنین کسانی است که در صنعت گردشگری اینجا کار می‌کنند.
سال گذشته دولت شهر کاشغر به او عنوان «وارث» صنعت خیاطی سنتی اویغور اعطاء کرد عنوانی که هدف آن حفاظت از فرهنگ‌های سنتی گروه‌های اقلیت قومی مختلف و ارائه کمک هزینه، تجهیزات و دیگر حمایت‌هاست.
مولان توراق حالا در نظر دارد چیزهای بیشتری درباره طراحی بیاموزد و امیدوار است محصولات خاص‌تری را تولید کند تا گردشگران بیشتری بتوانند «جذابیت فرهنگی شین جیانگ و کاشغر را تجربه کنند».
